Het is dinsdagavond 21 april 19.00u. Vol spanning wacht ik af wat de minster gaat vertellen in deze vreemde corona-virustijd. Sinds enkele weken ligt de wereld, en eigenlijk ook de tijd, een beetje stil. Een onzichtbaar gevaar waart globaal rond. Ik ben tot het besef gekomen dat fysiotherapeutische zorg, hoe waardevol deze ook kan zijn, niet cruciaal is. Niet zo cruciaal als andere zorgverleners, die nu keihard werken op IC’s en andere afdelingen in het ziekenhuis. De fysiotherapeut is bij uitstek geknipt voor de rol om mensen aan het werk te houden, aan het sporten te helpen of te houden en om mensen te helpen met revalideren of herpakken van zijn/haar gezondheid. Met de komst van het coronavirus is er momenteel geen sprake van sporten, in beperkte zin sprake van werken en is de actieradius van eenieder flink verkleind. Hiermee is ook de rol van de fysiotherapeut meteen flink gedevalueerd.